Stap naar het netwerk
“Ik kap ermee. Ga jij de financiën maar doen”. Het appje komt van een zus van een cliënt van mij. Het is haar teveel geworden en de volgende dag praten we erover met broer erbij tijdens een kopje koffie.
Ga er maar aan staan: het informele netwerk van de cliënt betrekken tijdens ons werk. Niet alleen even kennismaken, maar echt mee samen werken en daar ruimte en tijd voor maken.
Best spannend. Want zitten vrienden, familie, kennissen of buren van degene die wij begeleiden hier wel op te wachten? Kunnen ze het wel aan? Kunnen wij, als hulpverleners, het wel aan? De relaties zijn vaak complex, of mensen staan wantrouwend tegenover hulpverleners. En waarom zouden we een beroep doen op het netwerk; wij zijn toch de hulpverleners?
En toch gaan we het doen. Meteen. Vanaf de intake.
Tijdens mijn opleiding contextuele hulpverlening werd het heel duidelijk en ook onderzoeken laten het zien: Het informele netwerk inzetten is noodzakelijk. Zij krijgen vaak meer voor elkaar, hebben een makkelijke ingang en het geeft meer draagkracht. Trajecten worden korter en het netwerk gaat niet zo snel weg. Wij hulpverleners zijn ten slotte voorbijgangers.
Toch is het nog niet zo eenvoudig om het netwerk erbij te betrekken. Ze zijn soms uitgeblust en juist blij dat wij als hulpverleners instappen.
Tijdens het kopje koffie met broer en zus besluiten we in gesprek te gaan met andere familieleden om te kijken of iemand anders deze ondersteuning, eventueel samen met zus, kan bieden. We kijken ook naar wat wél mogelijk is tussen broer en zus, en hoe ik haar daarbij kan ondersteunen. Ook bespreek ik met de cliënt wat hij voor zijn zus kan betekenen en hoe hij kan laten merken blij te zijn met haar hulp.
Samenwerken met het netwerk, heeft dus niet tot gevolg dat wij als hulpverleners niks meer doen. We doen ons werk ánders. We begeleiden niet alleen een cliënt. We begeleiden een netwerk. Dat vraagt om een andere manier van denken én doen.
Bij STAP7 zijn we dit proces aangegaan. Tijdens onze maandelijkse intervisie delen we de successen “moeder en dochter glunderden toen ik vertelde dat ik graag hun tante en zus wil ontmoeten die belangrijk voor hun zijn”. En de minder succesvolle acties “ik handelde te snel voor het netwerk”. De eerste stappen zijn gezet.
Na de intervisie check ik een appje op mijn werkmobiel. “Lekker ijsje gegeten met m’n broer, hij komt mij helpen in de tuin volgende week”. Met een glimlach klik ik op het zonnetje en het duimpje en druk op verzenden.
Ambulant begeleider STAP7
(geredigeerd door Lennert Streuper, Rocketboys)